We vieren hoe bijzonder ze is, deze dag
De belangrijkste vrouw in ons leven
Zij, waardoor je ’t levenslicht zag
Voor ieder, jong of oud, een gegeven
Misschien heb je haar nooit gekend
Of jong afscheid van haar genomen
Toch voelt ze dichtbij en bekend
En bezoekt ze jou in je dromen
Een connectie over levens heen
voor altijd verbonden, onzichtbaar
Uniek, zoals deze is er geen een
Soms gescheiden, jij hier, zij daar
Een moeder hebben we allemaal
En kind zijn we altijd gebleven
Ieder met een eigen pad en verhaal
Samen vormen wij de cirkel van ’t leven
De cirkel is rond, einde onbekend
Maar als moeder haar levenslicht ziet doven
’t kinderleven eindigt, verdriet ongekend
Leegte, pijn onvoorstelbaar, niet te verdoven
We kunnen ze liefde geven, troosten, op ze letten
Voor wie deze dag een donkere rand heeft
Warmte geven, een mooie spotlight op ze zetten
Dat kunnen wij samen, met al ’t licht dat in ons leeft