Je zou denken dat je het vergeetHoe het was, toen, met jou erbij11 jaar zonder jou is lang, maar weetDe herinnering is nog altijd dichtbij Ik hoor nog je bedels, weet hoe je praatOnveranderd, alsof de klok stil ging staanMaar het is de onze die tikt en verder gaatAl die jaren voorbij en zonder jou […]
De tijd lijkt me in te halen zo snelIk wil bewuster mee gaan makenLeven vanuit het hart, ik weet het wel;Buik en hoofd zijn 2 verschillende zaken De klok bepaalt zoveel in ons levenTijd is alles en iedere minuut teltHoe vaak zeg je ‘ik heb maar even’Als een dierbare langskomt of je belt? Ik blik
Zo ver weg en toch dichtbijHet is alsof ik je hoor pratenAch meid, je hoeft het niet voor mijJe mag dat gedicht dit jaar wel laten Maar eigenwijs als ik kan zijnWil ik deze dag niet zomaar voorbij laten gaanAls er geen tijd is voor emotie en pijnHoever sta ik dan bij jou en mij
Zo dichtbij en toch ver weg Meer lezen »
We zeggen niet altijd wat we voelenZo hebben we dat niet geleerdNiet lullen maar poetsen is wat we bedoelenWe doen en denken, niet verkeerd We halen het uit een lach of een traanDe stralende ogen of een gevoelige snaarUren verstrijken en jaren vergaanIk wil straks niet denken ‘had ik maar’ Daarom laat ik je nu
Rots in de branding Meer lezen »
Ieder jaar schreef ik mooie woordenOp de dag dat jij ons verlietIk hoopte dat jullie het daar hoordenDat hielp, een pleister op het verdriet Verdriet mag er zijn, het is niet zwakIets wat jij me niet hebt geleerdNiet zeuren, dat deed jij met gemakOm ons te sparen, begrijp me niet verkeerd Zelfs nog vol interesse
Het raakt soms als een mokerslagDan dringt het weer even doorNooit meer is echt nooit meer die lachHet is echt waar, wordt nooit als ervoor Denk ik aan hoe het had kunnen zijnOns grote gezin en de kleine rebellenMet al je liefde, gezond en zonder pijnHoe jij achter ze aan zou snellen Er zijn nieuwe
Als jij je niet begrepen voeltEn ervaart dat de ander er iets van vindtSpeel je verstoppertje en onbedoeldVerdwijnt de stem van je innerlijke kind Je gaat je gedragen zoals wordt verwachtZe vinden je leuk en dat is fijnMaar sta je dan nog in je kracht?En kun je echt trots op jezelf zijn? Vaak heb je
Tranen stromen over mijn wangenHet gebeurt echt, tweedeling is een feitKan alleen nog betere tijden verlangenTijden van gelijkheid, raken we dat kwijt?De een mag veel de ander wordt beperktTwee kampen worden gecreëerdGevoel van onderdrukking wordt versterktHebben we dan niks van het verleden geleerd?Ik maak me zorgen, de kinderen, hun jeugdStimuleer ze hun gevoel te volgenLeren
Ook 4 jaar later doet het nog pijnHeb ik altijd nog dezelfde foto op het schermJou deleten voelt niet fijnAlsof ik mijn herinnering aan jou bescherm Want de tijd vervliegt en alles gaat doorHet vijfde kleinkind komt eraanEn pa, je zou trots op hem zijn hoorAls ondernemer, tuinman of opa..hij blijft er voor gaan! En
Nooit meer is nog steeds nooit meerDe tijd vervliegt en gaat te snelHet blijft leeg, telkens weerDe warmte, de lach, de woorden, iedere dag mis je het wel Je hebt nog steeds gezagJouw levenslust vergeet ik nietDus kijk ik terug met een lachEn geniet van wat ’t leven ons biedt Want als ik 3 jaar
