Het leven is als een lange trap omhoog
Met tredes ontelbaar, het einde onbekend
Maar iedere stap die je vanuit ’t hart bewoog
Is er één, waarmee je dichter bij jezelf bent
Je moet wel durven en een beetje lef tonen
Vertrouwen op je eigen gevoel en kiezen
Om je eigen lichaam volledig te bewonen
Dan is er echt helemaal niets te verliezen
Soms moet je even extra voorzichtig zijn
Dan lijken de tredes extra smal of glad
Je struikelt een keer en dat doet pijn
Misschien omdat je de leuning vergat?
Of wilde je toch een trede overslaan?
Sneller naar boven met grote stappen
Wees je bewust dat er dingen voorbij gaan
Die je met meer rust zou zien en snappen
Rust zorgt ervoor dat je onderweg geniet
Van dat wat er om je heen gebeurt
Kijk en neem de tijd voor wat je ziet
’t uitzicht wordt mooier, de lucht verkleurt
Het wordt steeds lichter om je heen
Je bent een stapje dichter bij je doel
Wellicht af en toe wankelend op 1 been
Maar ’t komt goed, want je volgt jouw gevoel
Wat de eindbestemming is, weet je nog niet
Maar als je op ’t innerlijk kompas afstemt
Is het zeker, dat je beter en helder ziet
Dat je door niets en niemand wordt geremd
Want dichtbij jezelf is het leven een zegen
Wat onmogelijk lijkt, wordt tóch haalbaar
De trap lijkt zelfs met je mee te bewegen
En waar je dan ook naartoe wilt gaan;
……..jouw roltrap brengt je daar!