Vandaag, 50 jaar terug, man en vrouw
Ze stonden voor jullie in de rij
Jullie beloofden elkaar de trouw
En dat lukte, al die jaren, zij aan zij
Jullie, een twee eenheid genoemd
Stonden samen overal en altijd klaar
Tot in Oostenrijk als ereburgers benoemd
Trots, mijn ouders, samen zo’n mooi paar
Maar je belooft trouw ’tot de dood ons scheidt’
Mogen we dan niet door blijven tellen?
Jij koos niet voor ’t einde van eenheid
En papa zal nog steeds vol liefde vertellen
Hoe graag ik ’t ook had gevierd, dit feest
Met jullie en familie, vrienden, allemaal samen
Want gegarandeerd, het was gezellig geweest
Met al die mensen die toen ook kwamen
Maar we accepteren, het mocht niet zo zijn
En toch ik wil jou en papa wel laten weten
Ik voel het mee, het gemis, leegte, de pijn
En ik ben ‘jullie dag’ nog nooit vergeten
We draaiden het op jouw uitvaart, ‘de roos’
Papa kocht er honderden om je te eren
Symbool van de liefde die jou verkoos
En die liefde, díe kan de dood niet keren
Een draadje, glinsterend, als het mooiste goud
Zal er altijd tussen jullie en ons bestaan
Dat vergaat niet als je van elkaar houd
En daarom, een gouden roos voor jullie….
….die nooit zal vergaan!