Nooit meer is nog steeds nooit meer
De tijd vervliegt en gaat te snel
Het blijft leeg, telkens weer
De warmte, de lach, de woorden, iedere dag mis je het wel
Je hebt nog steeds gezag
Jouw levenslust vergeet ik niet
Dus kijk ik terug met een lach
En geniet van wat ’t leven ons biedt
Want als ik 3 jaar na jouw overlijden
Nog iedere dag aan je denk
Dan kan ik daaruit afleiden;
Jouw aanwezigheid was een groot geschenk,
Voor altijd!
Dag in, dag uit
2 jaar, de tijd gaat vliegensvlug
Maar toch denk ik nog steeds iedere dag
Aan jou, mijn energieke en gezellige moeder, terug
Dag in, dag uit, lijkt het nog onwerkelijk en niet echt
De spil van ons hechte gezin is verdwenen
Jarenlang overwon jij bovendien ieder gevecht
Dag in, dag uit, mis ik je stem en vriendelijke lach
Overdenk ik wat er gebeurd is
En zeg ik je stilletjes gedag
Dag in, dag uit, hoop ik dat je jouw kleinkinderen ziet
Het zijn er inmiddels al drie
Dat was je grote droom maar je was nog geen oma, toen je ons verliet
Dag in, dag uit, bel ik nog met ‘pa en ma thuis’ zoals ik dat altijd deed
Alleen nooit meer jij aan die andere kant
“Met Mannie Scholten”, zoals ik het nooit vergeet
Dag in, dag uit, denk ik over hoe mooi het was geweest
Als je nog bij ons zou zijn
Samen op wintersport, in de tuin of naar Trier alles werd weer 1 groot feest
Én… Dag in, dag uit, ben ik dankbaar dat ik zo’n geweldige moeder had
Zal ik onthouden waar je voor stond
En probeer ik iets van je voort te laten leven:
De kleine sprankelende vrouw, waar zoveel positieve energie in zat